Αν το διαβάζεις αυτό, είσαι τυχερός άνθρωπος. Προφανώς σε καραντίνα, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών του πλανήτη που διατηρούν στοιχειώδη λογική, όμως ταυτόχρονα σε εξαίρετες συνθήκες θα τολμήσω να πω.
Φυσικά και όλοι έχουμε μια κάποια ανησυχία κατ΄ αρχήν για την υγεία τη δική μας και αυτή των κοντινών μας ανθρώπων, αλλά και για το μέλλον, το πως θα διαμορφωθούν οι εργασιακές συνθήκες, την πιθανή μεταβολή των εισοδημάτων και το κατά πόσο θα έχει αλλάξει ο κόσμος όταν βγούμε από αυτή την περιπέτεια.
Ταυτόχρονα όμως, προφανώς είσαι σε ένα ασφαλές σπίτι, η σύνδεση internet λειτουργεί, έχεις μια επικοινωνία με τους οικείους σου και εφόσον ασχολείσαι με μουσικά δημοσιεύματα εικάζω πως το ψυγείο δεν είναι άδειο. Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη περίοδος, όμως για πάρα πολλούς ανθρώπους η κατάσταση που βρισκόμαστε εσύ κι εγώ δεν είναι καθόλου δεδομένη.
Από το παρόν μετερίζι δεν υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, όμως για την κοινή μας κατάσταση όπως περιγράφηκε παραπάνω, το πράγμα αλλάζει. Ενόψει λοιπόν μερικών ακόμα ημερών εγκλεισμού και αναζήτησης ψυχαγωγίας, ορίστε μια επιλογή 5 μουσικών ντοκιμαντέρ που έχουν να προσφέρουν τόσο δημιουργική τέχνη, όσο και ουσιώδη ματιά σε ζητήματα που άπτονται αυτής.
Quincy (2018)
Τα πράγματα εδώ είναι εύκολα και δύσκολα ταυτόχρονα. Ο Quincy Jones είναι ο σπουδαιότερος μουσικός παραγωγός της σύγχρονης ιστορίας. Αναρίθμητα πετυχημένα albums (δεν έχει νόημα να αναφέρουμε τίποτα περισσότερο από τα “Off The Wall”. “Thriller” και “Bad” του Michael Jackson και τη συνεργασία του με το Frank Sinatra από το 1958 μέχρι και το τέλος της ζωής του), soundtracks (ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός συνθέτης που προτάθηκε για Όσκαρ) και βραβεία (τα περισσότερα Grammy από κάθε έν ζωή καλλιτέχνη). Ταυτόχρονα, ένα παιδί μεγαλωμένο στα χρόνια του αμερικάνικου κραχ στο Σικάγο, ένας bon viveur που πέρασε από διαδοχικούς γάμους, τώρα πια ένας κλασικός παππούς που πρέπει να προσέχει την υγεία του και συνολικά, ένας συναρπαστικός χαρακτήρας που έχει κρατήσει το απόσταγμα όλων αυτών στην προσωπική του φιλοσοφία και πλέον απολαμβάνει το σεβασμό όλων. Απολύτως, όλων.
20 Feet From Stardom
Δε φαίνεται εκ πρώτης, αλλά αυτή είναι μια συλλογική ιστορία χειραφέτησης και δικαιοσύνης. Μια ενδοσκόπηση στη ζωή και τη συνεισφορά μιας σειράς από backup τραγουδιστριών, που μοιράστηκαν σκηνές και ηχογραφήσεις με μια σειρά από ιερά τέρατα της παγκόσμιας μουσικής, που οι φωνές τους είναι στις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, που τραγούδησαν στις ίδιες τεράστιες συναυλίες σε όλο τον κόσμο, μόνο που βρίσκονταν εκεί, 6 και κάτι μέτρα (20 feet) πίσω από το μικρόφωνο του εκάστοτε σταρ. Μια ειλικρινής εξιστόρηση της (αδίκως) κρυφής πτυχής της μουσικής, μερικές καταπληκτικές γυναίκες με ατελείωτο ταλέντο και πάνω από όλα, ένας αφηγηματικός θρίαμβος.
Birth Of The Cool (2019)
Στην ταινία “Miles Ahead” του 2015, ο Don Cheadle σαν σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής σκιαγράφησε το Miles Davis ως έναν περιπετειώδη, ασυμβίβαστο και larger than life χαρακτήρα με εξαιρετική μαεστρία. Παρόλα αυτά, ένα film θα είναι πάντα μια σκιά μπροστά στην πραγματική περσόνα αυτού του ανθρώπου, που άλλαξε το πρόσωπο της jazz 4-5 φορές στη ζωή του, δεν υπάκουσε ποτέ, σε κανέναν κανόνα, δε στρογγύλεψε το όραμά του για κανένα λόγο και όλο αυτό τον έκανε το θρύλο που είναι σήμερα και χωρίς αμφιβολία, ένα ανυπόφορο κάθαρμα. Το πρόσφατο “Birth Of The Cool” δίνει μια ακριβή και σφαιρική εικόνα ενός από τους σημαντκότερους μουσικούς της jazz, με αξιοζήλευτο κινηματογραφικό ρυθμό και ειλικρίνεια. Δε μας λέει τίποτα για το Miles που δεν ξέραμε ήδη και για κάποιο λόγο, αυτό το κάνει ακόμα πιο ακαταμάχητο.
Hired Gun (2016)
Πως λέγεται ο drummer του Alice Cooper; Ο κιθαρίστας της Pink; Ο μπασίστας του Billy Joel; Ο πιανίστας του Prince; Όλοι τους έχουμε ακούσει, ποτέ δε μάθαμε τα ονόματα τους. Οι session μουσικοί ζουν μια ζωή αληθινής περιπέτειας, όπου όσο υψηλότερο το επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη η εργασιακή ανασφάλεια, ο ανταγωνισμός και η κοντή μνήμη. Στο “Hired Gun” παρελαύνουν μερικοί από τους κορυφαίους μουσικούς προς ενοικίαση που κυκλοφορούν στην αγορά και όλοι, μα όλοι είναι ταπεινοί και συνειδητοποιημένοι επαγγελματίες. Σε όλους μας αρέσει το “Beat It” του Michael Jackson, έτσι δεν είναι; Και ποιος είναι ο Steve Lukather είπαμε;
Muscle Shoals (2013)
Είσαι η αφρόκρεμα της funky soul μουσικής των 60’s και 70’s. Είσαι η Aretha Franklin, o Percy Sledge, o Wilson Pickett, η Etta James. Έχεις το ταλέντο, έχεις τα τραγούδια (έχει φροντίσει ο Jerry Wexler της Atlantic για αυτό) και σου λείπουν τα απαραίτητα συστατικά για να τα αποτυπώσεις σε βινύλιο. Όλα όσα χρειάστηκαν αυτοί τότε και ένα σωρό άλλοι, ήταν ένα studio κρυμμένο σε ένα χωριό της Alabama και μια σφιχτοδεμένη παρέα από groovy, soulful και ασυγκράτητα funky, κατάλευκους μουσικούς. Μπορούμε να συνοψίζουμε έτσι την ιστορία του Rick Hall και των Muscle Shoals studios; Όχι βέβαια, η φήμη, η επιτυχία και η διαχρονικότητα των δίσκων που βγήκαν από εκεί, είναι πρέπον να εξιστορηθούν από τους ίδιους τους ζωντανούς θρύλους που πέρασαν από εκεί και αυτό είναι που συμβαίνει σε αυτο το βραβευμένο ντοκιμαντέρ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας