«Το πάθημα στην Πανεπιστημίου μου έγινε μάθημα»

Διαθέσεις αυτοκριτικής εμφανίζει ο Κώστας Μπακογιάννης αναφορικά με τον «Μεγάλο Περίπατο». Ο νυν -κι εκ νέου υποψήφιος- δήμαρχος Αθηναίων παραδέχεται το λάθος του με την Πανεπιστημίου και υποστηρίζει ότι δεν θα επιτρέψει «το λάθος αυτό να γίνει σφάλμα, δηλαδή να επαναληφθεί». Απαντώντας σε ένα σύνολο ερωτημάτων της «Εφ.Συν.» -πλην ενός...- στέλνει μηνύματα στην κυβέρνηση αναφορικά με το πρότζεκτ της ΠΥΡΚΑΛ, αλλά και σε «οποιονδήποτε νεοναζί θέλει να κατέβει στις γειτονιές της πόλης. Δεν θα βρει κόκκινα χαλιά στρωμένα», τονίζει. Οσον αφορά το πολιτικό του μέλλον, διαβεβαιώνει ότι «δεν θα πάω πουθενά» και θα παραμείνει στον Δήμο Αθηναίων και στην Αυτοδιοίκηση.

● Ερχόμενος στο δημαρχείο πέρασα από την οδό Πανεπιστημίου. Οι εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί 21 μήνες μετά την έναρξή τους και τρία χρόνια μετά την εκκίνηση της πιλοτικής φάσης του «Μεγάλου Περιπάτου». «Ολο αυτό είναι το καρφί στο μάτι μου», είπατε πρόσφατα. Αν όντως αποδέχεστε ότι είναι το «Μεγάλο Λάθος» της θητείας σας, πώς θα το διορθώσετε; Για παράδειγμα, θα εγκαταλείψετε τμήματα του πρότζεκτ, π.χ. στην οδό Ερμού;

Είναι αλήθεια ότι η Πανεπιστημίου έχει ταλαιπωρήσει. Έχει καθυστερήσει και έχει ταλαιπωρήσει. Και, ναι, το έχω πει, είναι ένα καρφί στο μάτι μου. Δεν έχω χειρότερο από την καθυστέρηση στο εργοτάξιο, την σκόνη, τον θόρυβο, τις δυσκολίες που δημιουργούνται στην καθημερινότητα της πόλης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένα έργο το οποίο πιστεύω ειλικρινά ότι θα ανταποδώσει και θα μας ανταμείψει. Διότι στην πραγματικότητα η Πανεπιστημίου θα είναι ένας δρόμος πρότυπο. Ο πρώτος κλιματικός και συμπεριληπτικός δρόμος της Αθήνας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις αναγκαίες σύγχρονες υποδομές που απουσίαζαν για τόσο πολλά χρόνια, όπως είναι οι ράμπες αναπήρων ή οι ζώνες όδευσης τυφλών -αδιανόητο ότι δεν υπήρχαν έστω σε ένα σημείο- ούτε αναφέρομαι στα μεγάλα πεζοδρόμια με ψυχρά υλικά, στα παρτέρια. Κυρίως αναφέρομαι στα δένδρα που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη. Φυτεύουμε πάνω από 70 νέα πλατάνια, που να συμφωνήσουμε ότι ειδικά τώρα, με τις πρόσφατες καταστροφικές φωτιές, έχουμε αντιληφθεί πόσο αναγκαία είναι για την πόλη. Βεβαίως, γύρω από την Πανεπιστημίου, έχουνε ξεφυτρώσει διάφοροι “δράκοι”. Η Πανεπιστημίου έχει εργαλειοποιηθεί κιόλας για πολιτικές, το ξεκαθαρίζω, πολιτικές και μόνο σκοπιμότητες. Εχουν ακουστεί διάφορα τερατώδη, από το κόστος των έργων, μέχρι τους λόγους που έχουμε κάνει τις επιλογές που έχουμε κάνει ως προς τη φύτευση. Η πραγματικότητα ποια είναι: η Πανεπιστημίου είναι το περίπου 1% του συνολικού προϋπολογισμού του τεχνικού προγράμματος. Η πραγματικότητα είναι ότι η Πανεπιστημίου θα ολοκληρωθεί πολύ σύντομα και, βεβαίως, όσον αφορά εμάς, δεν έχουμε επιτρέψει και δεν έχω επιτρέψει στον εαυτό μου το λάθος αυτό να γίνει σφάλμα, δηλαδή να επαναληφθεί. Το αντίθετο. Αλλα έργα, στο ευρύτερο Κέντρο, όπως για παράδειγμα ο Εθνικός Κήπος ή ο Λυκαβηττός, δείχνουν ότι το πάθημα έχει γίνει μάθημα.

● Θα ρωτούσε ένα δημότης: μήπως η όποια αυτοκριτική σας έρχεται όψιμα και σκόπιμα ενόψει δημοτικών εκλογών; Και μήπως πλέον δικαιώνεται η κριτική που δεχόσασταν από την αντιπολίτευση για έλλειψη πραγματικής διαβούλευσης;

Η αντιπολίτευση συμμετείχε στη διαβούλευση και θέλω να θυμίσω ότι υπερψήφισε το έργο. Αρα λοιπόν, όταν αναφέρεστε σε όψιμες διαπιστώσεις νομίζω θα πρέπει να απευθύνετε το ερώτημά σας αλλού. Εγώ από την πρώτη στιγμή ήμουν απολύτως σαφής και ξεκάθαρος. Και από την πρώτη στιγμή αναγνώρισα τα συν και τα πλην της προσπάθειάς μας.

● Αν επανεκλεγείτε, τι σχεδιάζετε για το αθηναϊκό κέντρο; Σας προβληματίζουν οι επιπτώσεις του πρότζεκτ της ΠΥΡΚΑΛ στην πρωτεύουσα;

Έχουμε και στο παρελθόν μιλήσει για την ΠΥΡΚΑΛ. Εχουμε συζητήσει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο κι έχουμε και έχω πάρει μια ξεκάθαρη θέση: το πρότζεκτ της ΠΥΡΚΑΛ απαιτεί σχεδιασμό και μελέτη ως προς τις επιπτώσεις της και τις συνέπειές της στο Κέντρο. Εάν και εφόσον προχωρήσει και υλοποιηθεί, θα βρεθούμε με πάνω από 130 άδεια κτήρια, τα οποία θα προστεθούν στα ήδη αρκετά, έως πολλά, άδεια κτήρια που έχουμε στην Αθήνα και για τα οποία πρέπει να υπάρξει πρόνοια. Εχουμε καταθέσει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Προβλέπει την αξιοποίηση αυτού του κτηριακού αποθέματος, είτε για λόγους πολιτιστικούς, είτε ως κοινωνική κατοικία, είτε για λόγους επενδυτικούς, ή ακόμα, κάποια κτήρια που δεν έχουν αρχιτεκτονική αξία, προβλέπεται να τα γκρεμίσουμε για να κερδίσουμε τον ελεύθερο χώρο που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στην πόλη. Να συμφωνήσουμε ότι θα πρέπει όλοι να μιλάμε συμπληρωματικά και να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας εγωισμούς ή θεσμικούς ανταγωνισμούς. Μιλώ για μια αλλαγή στο μοντέλο το οποίο έχουμε στην Αθήνα αυτή τη στιγμή. Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης που θα μας επιτρέψει να λειτουργούμε συνεργατικά, από κάτω προς τα πάνω και ταυτόχρονα από πάνω προς τα κάτω. Βλέπετε ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πάρα πολύ μεγάλες. Οι πρόσφατες φωτιές, αυτή η τραγωδία, ανέδειξε τις πολύ μεγάλες ανάγκες που έχει η πόλη, όχι μόνο για το αύριο, αλλά και για το σήμερα. Ο κίνδυνος, να το πω καθ’ υπερβολήν, η Αθήνα να καίγεται το καλοκαίρι και να πνίγεται το χειμώνα είναι υπαρκτός, είναι εδώ. Τι άλλο πρέπει να συμβεί επιτέλους για να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να πορευόμαστε το 2023, το 2030, με τη λογική της δεκαετίας του ‘90;

Η πραγματικότητα είναι ότι η Πανεπιστημίου θα ολοκληρωθεί πολύ σύντομα και, βεβαίως, όσον αφορά εμάς, δεν έχουμε επιτρέψει και δεν έχω επιτρέψει στον εαυτό μου το λάθος αυτό να γίνει σφάλμα, δηλαδή να επαναληφθεί. Το αντίθετο. Αλλα έργα, στο ευρύτερο κέντρο, όπως για παράδειγμα ο Εθνικός Κήπος ή ο Λυκαβηττός, δείχνουν ότι το πάθημα έχει γίνει μάθημα

● Οσον αφορά τις αθηναϊκές γειτονιές και συγκεκριμένα τις απαλλοτριώσεις που διεκδικούν επί χρόνια οι κάτοικοι;

Πάρα πολλές από αυτές έχουνε ήδη προχωρήσει ή έχουν ήδη δρομολογηθεί. Ενδεικτικά, το παράδειγμα του Κοροπούλη. Μιλάμε για ένα χώρο τεσσάρων στρεμμάτων στα Σεπόλια όπου έστεκε για 10ετίες ένα εργοστάσιο. Το έχουμε ρίξει και αυτήν τη στιγμή διαμορφώνεται ένα νέο πάρκο. Ή τα παραδείγματα του Βότρις ή της Θερμίδας. Το ΚΤΕΛ στη Λιοσίων. Είναι περίπου 10 στρέμματα. Ηδη προχωράμε ώστε να το πάρει ο Δήμος Αθηναίων και να μετατραπεί και αυτό σε πάρκο. Εχουμε ένα συνολικό πρόγραμμα για τις απαλλοτριώσεις, το οποίο το υλοποιούμε από την πρώτη ημέρα, με τις περισσότερες χρηματοδοτήσεις που έχουν ποτέ αξιοποιηθεί τα τελευταία πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Περιλαμβάνει μέχρι στιγμής 38 νέους χώρους, 45 στρεμμάτων για τους οποίους έχουμε δεσμεύσει 50 εκ χωρίς να προσμετράται ο Ελαιώνας. Και, βεβαίως, για εμάς έχει ιδιαίτερη σημασία διότι η μάχη που δίνουμε στην Αθήνα είναι μια μάχη τετραγωνικών μέτρων. Κάθε τετραγωνικό μέτρο είναι πολύτιμο και αυτό έχει να κάνει και με τους νέους χώρους που θέλουμε να προσθέσουμε, γιατί κάθε νέος χώρος είναι μια ανάσα για την πόλη, αλλά έχει να κάνει και με τη σωστή συντήρηση και αποκατάσταση των υφιστάμενων χώρων πρασίνου. Και εδώ προχωράμε στις γειτονιές με μια αλυσίδα από πράσινες αναπλάσεις.

●Παρατηρούμε, με αφορμή το πρότζεκτ του «Μεγάλου Περιπάτου», μια δυσκολία επί θητείας σας στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων. Να έχουμε ανάλογες ανησυχίες και για την «Διπλή Ανάπλαση»; Πέρα από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, που είναι σαφές το χρονοδιάγραμμα για το 2026, ποιες είναι οι δεσμεύσεις σας για την ολοκλήρωση των χώρων πρασίνου σε Βοτανικό και Αλεξάνδρας και ποιες για τα έργα υποδομών;

Μπορείτε να μου πείτε σε ποιο πρότζεκτ, εκτός από την Πανεπιστημίου, δεν τηρήσαμε τα χρονοδιαγράμματά μας;

● Στο Θέατρο του Λυκαβηττού, για παράδειγμα…

Πότε είπαμε κάτι που δεν το τηρήσαμε; Είχαμε πει ότι θα είναι έτοιμο το 2023 και είναι έτοιμο. Είναι ένα έργο που ολοκληρώθηκε σε χρόνο “ρεκόρ ”, παρά τις πολύ έντονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Θέλω να σας θυμίσω ότι στο Θέατρο του Λυκαβηττού η αντιπολίτευση διαφώνησε με την συμφωνία που κάναμε με την ΕΤΑΔ για να περάσει στον Δήμο Αθηναίων. Αν είχαμε συμφωνήσει τότε με την αντιπολίτευση, σήμερα δεν θα υπήρχε θέατρο.

● Το χρονοδιάγραμμα λοιπόν για τα έργα υποδομών και τους χώρους πρασίνου σε Βοτανικό και Αλεξάνδρας;

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το χρονοδιάγραμμα για την «Διπλή Ανάπλαση» τηρείται στο ακέραιο. 1) Οπως ξέρετε οι πρόδρομες εργασίες έχουν ξεκινήσει. 2) Το έργο για την αρένα του γηπέδου έχει δημοπρατηθεί. 3) Εχει συμβασιοποιηθεί. 4) Προχωράμε για ολοκλήρωση το 2026, για αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ετοιμαζόμαστε τώρα να δημοπρατήσουμε και τις υποδομές και τους χώρους πρασίνου που περιβάλλουν το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Μιλάμε για ένα σχέδιο αστικής αναζωογόνησης σπουδαίο, με -μεταξύ άλλων- πάνω από 250 στρέμματα πρασίνου. Αρα μιλάμε για μια πράσινη ανάπλαση στην κυριολεξία, όχι μόνο για λόγους ποδοσφαιρικούς, το οποίο με τη σειρά του ανοίγει το δρόμο για την Λ. Αλεξάνδρας. Εκεί θα έχουμε ένα νέο πάρκο 10 και πλέον στρεμμάτων, το οποίο θα συνδεθεί με το πάρκο το οποίο ήδη ολοκληρώνουμε, το πάρκο Βενιζέλου, ένα πάρκο που ήταν σε τραγική κατάσταση και τώρα είναι ένα πάρκο πρότυπο. Το 2026 θα είναι ολοκληρωμένο το γήπεδο και οι χώροι γύρω από το Βοτανικό. Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα για να γκρεμιστεί το γήπεδο στην Αλεξάνδρας θα πρέπει πρώτα να παραδοθεί το γήπεδο στον Βοτανικό. Αρα οι εργασίες στην Αλεξάνδρας θα ξεκινήσουν αφού τελειώσουμε το γήπεδο στο Βοτανικό.

Αλλά μιας και μιλάμε για χώρους πρασίνου, θα πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση όχι μόνο για τους μεγάλους κι εμβληματικούς χώρους πρασίνου που είναι λογικό να απασχολούν το ενδιαφέρον. Αλλά θα πρέπει να κάνουμε και μια συζήτηση για τους χώρους πρασίνου στις γειτονιές. Εμείς έχουμε βάλει ένα στόχο. Σε κάθε σπίτι Αθηναίου να υπάρχει σε απόσταση μικρότερη από 10 λεπτά περπάτημα ένας χώρος πρασίνου, όπως και μια παιδική χαρά. Κι αυτός ο χώρος πρασίνου να είναι σύγχρονος, ασφαλής, ευρωπαϊκός. Και προχωράμε μια σειρά από πράσινες αναπλάσεις. Ενδεικτικά αναφέρω, ως παράδειγμα το πάρκο Φιξ, στα Πατήσια, ή το πάρκο στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, ή το πάρκο Δρακόπουλου. Νομίζω ότι έχει να νόημα να μιλήσουμε περισσότερο για τις γειτονιές και λιγότερο για το Κέντρο. Καταλαβαίνω ότι το Κέντρο είναι η “βιτρίνα” μας και είναι λογικό να υπάρχει μια μονομέρεια. Ομως η Αθήνα είναι 129 γειτονιές και εκεί κρίνεται η καθημερινότητα των Αθηναίων. Και κρίνεται από τα μικρά, όπως είναι το πράσινο, το φως, η καθαριότητα, τα πεζοδρόμια, μέχρι τα μεγάλα, για τα οποία συνήθως μιλάμε περισσότερο.

● Ας πάμε στην υπόθεση του καταδικασμένου νεοναζί Κασιδιάρη. Είναι σαφές ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο προβλέπει την θέση του σε αργία, αν υποθέσουμε ότι θα εκλεγεί, αλλά θα χαιρετίζατε ως δήμαρχος μια νομοθετική πρωτοβουλία από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ που θα «μπλόκαρε» την υποψηφιότητα καταδικασμένων για διεύθυνση εγκληματικών οργανώσεων; Δεν θα αποτελούσε ένα μήνυμα κοινής συστράτευσης των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στους νεοναζί;

Flash-back στο 2019 και στην προεκλογική περίοδο. Είχαμε δημιουργήσει όλοι μαζί, όλοι, ένα μέτωπο αρραγές ενάντια στον φασισμό, ενάντια στο μίσος, ενάντια στη βία. Χωρίς αστερίσκους και χωρίς υποσημειώσεις. Είμαι πολύ περήφανος που το δημοτικό συμβούλιο, παρά τις θεμιτές κατά τα λοιπά πολιτικές μας διαφορές, κράτησε αυτό το μέτωπο ακόμη και την πρώτη περίοδο που ο Κασιδιάρης, ο καταδικασμένος νεοναζί εγκληματίας Κασιδιάρης, καθόταν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Κράτησε αυτό το μέτωπο παρά τις απειλές -που νομίζω όλοι τις θεωρήσαμε παράσημα- παρά τους εκφοβισμούς -τίτλους τιμής για όλους εμάς- παρά τις μαζικές ύβρεις όταν γινόντουσαν διαδηλώσεις έξω από το δημαρχείο, οι οποίες μόνο δύναμη μας έδιναν. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί έχει σημασία αυτό το μέτωπο να το διατηρήσουμε και να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, για λόγους προεκλογικούς, να κοιτάξουμε το δέντρο και να χάσουμε το δάσος. Η Αθήνα είναι μια δημοκρατική πόλη στην οποία δεν ταιριάζει το μαύρο. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο θα το διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε νεοναζί θέλει να κατέβει στις γειτονιές της πόλης. Δεν θα βρει κόκκινα χαλιά στρωμένα. Η Αθήνα του 2023, δεν είναι η πόλη του 2014 ούτε του 2019. Γιατί, για να μην ξεχνιόμαστε, η μάχη απέναντι στους νεοναζί δεν δίνεται ούτε στα στούντιο, ούτε δια των συνεντεύξεων. Δίνεται στις γειτονιές και εμείς είμαστε εκεί. Στην πρώτη γραμμή, κάθε ημέρα μέχρι και σήμερα.

● Εχετε ήδη -και πολύ πρώιμα- λάβει τη στήριξη της Ν.Δ. για την διεκδίκηση της προεδρίας της ΚΕΔΕ. Αν εκλεγείτε στο αξίωμα, τι πρωτοβουλίες θα αναλάβετε υπέρ του αυτοδιοικητικού θεσμού; Ή μήπως βλέπετε την ΚΕΔΕ ως ένα σκαλί για την περαιτέρω πολιτική σας εξέλιξη;

Ελάτε τώρα, αυτή η θεωρία του σκαλιού δεν πείθει. Θέλω να σας θυμίσω ότι όταν ξεκινήσαμε το 2019 πριν από τις εκλογές, τρεις από εμάς που ήταν υποψήφιοι, ο φίλος μου ο Παύλος Γερουλάνος, ο φίλος μου ο Νάσος Ηλιόπουλος και εγώ, ορκιζόμασταν περίπου στο ευαγγέλιο ότι δεν θα πάμε πουθενά και θα μείνουμε μόνο στον Δήμο Αθηναίων. Ε, από τους τρεις, ένας έμεινε. Ελπιζω να μην επαναληφθεί το ίδιο έργο και στην επόμενη θητεία και να μείνουμε όλοι μας. Οσον αφορά εμένα, σας διαβεβαιώνω ότι είναι ένα συμβόλαιο που το υπογράφω και ένας λόγος τιμής τον οποίο τον δίνω: δεν θα πάω πουθενά.

● Κουβαλάτε ένα βαρύ όνομα. Χωρίς αυτό, πιστεύετε ότι θα ήσασταν εδώ που είσαστε;

Ξέρετε, ο ποιητής συμβουλεύει: «το έργο σου σαν να 'ταν άλλος κάμε». Αυτό έκανα από την πρώτη στιγμή. Αρα λοιπόν, πολύ λυπάμαι, δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημά σας.

● Διαχείριση απορριμμάτων: θα θέσουμε ένα ερώτημα που σας έχει απευθύνει η αντιπολίτευση. Ποια είναι η θέση σας για την καύση απορριμμάτων;

Και θα σας απαντήσω όπως έχω απαντήσει επανειλημμένα στην αντιπολίτευση. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο θα το δούμε στο πλαίσιο του περιφερειακού σχεδιασμού και θα το συζητήσουμε με τη νέα περιφερειακή αρχή αφού είναι καθαρά ζήτημα της Περιφέρειας Αττικής. Από εκεί και πέρα, αφού μιλάμε για τα απορρίμματα, θα πρέπει να μιλήσουμε κυρίως για την αρμοδιότητα και την ευθύνη του Δήμου και να μην ρίχνουμε το μπαλάκι στην κερκίδα για λόγους εντυπωσιασμού και σκοπιμότητας. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Αθήνα σήμερα είναι καθαρότερη από ότι ήταν ποτέ, ενδεχομένως με εξαίρεση την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας και δεν έχουμε ακόμη ένα βουνό να ανέβουμε. Πλέον η υπηρεσία μας έχει αλλάξει φιλοσοφία. Εκεί που παλιά η λογική ήταν απλώς να αδειάζουμε τους κάδους, τώρα πια ξέρουμε ότι η Αθήνα θέλει νερό και σαπούνι. Θέλει και απολύμανση, όπως μέσα στην πανδημία. Εχουμε εξοπλίσει την υπηρεσία μας με νέα μέσα, από νέα απορριμματοφόρα, πιεστικά, πλυστικά, μέχρι τα νέα αυτοκινούμενα μηχανήματα του οδοκαθαρισμού τα οποία κάνουν την διαφορά. Προχωράμε τώρα με τους υπόγειους κάδους σε 350 σημεία σε όλη την πόλη. Ηδη υλοποιείται αυτό το πρόγραμμα το οποίο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Ακολουθεί ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων ο οποίος θα μας επιτρέψει να πετύχουμε πολύ σημαντική εξοικονόμηση. Και, βεβαίως, πλέον έχουμε την βάση να μπορούμε να μιλήσουμε πολύ σοβαρά και για την ανακύκλωση στην οποία έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα, αλλά πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερα βήματα στα επόμενα χρόνια. Θα επιτρέψετε να πως ότι είμαι αισιόδοξος ότι εάν συνεχίσουμε εξίσου συστηματικά, θα μπορέσουμε να αγγίξουμε τα Ευρωπαϊκά πρότυπα.

● Δίχρονη προσχολική εκπαίδευση: είχατε υποσχεθεί ότι θα υπάρξει ένα πλάνο μόνιμων σχολικών εγκαταστάσεων. Δεν το είδαμε ποτέ. Τι μέλλει γενέσθαι;

Μα το είδατε. Το έχουμε παρουσιάσει στο δημοτικό συμβούλιο. Και προχωράμε. Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η λύση που επιλέξαμε ήταν μεταβατική. Πάμε λίγο πίσω: τι είναι η δίχρονη προσχολική εκπαίδευση; Και να το εξηγήσουμε για τους αναγνώστες που πιθανόν δεν γνωρίζουν, οι οποίοι εύλογα θέτουν κάποια ερωτήματα. Η δίχρονη προσχολική εκπαίδευση είναι για τα παιδάκια από 4 έως 6 ετών. Μέχρι το 2019 δεν υπήρχε ως δημόσια δυνατότητα στον Δήμο Αθηναίων. Αυτή τη στιγμή 1.300 παιδάκια στην Αθήνα από 1.300 οικογένειες, έχουν βρει σχολική στέγη. Το κάναμε αυτό σε πείσμα των αντιδράσεων. Θυμάμαι ότι στην οδό Ιακωβάτων συγκεκριμένα, μια δομή της δίχρονης προσχολικής αγωγής που σήμερα στεγάζει 250 παιδάκια, υπήρξε μια πλευρά της αντιπολίτευσης που αντιδρούσε λυσσαλέα. Λες κι έδινε την μάχη στην πλατεία Τιεν Αν Μεν. Δεν γυρίζω στο παρελθόν για κανέναν άλλο λόγο αλλά πρέπει να πω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε σε αυτήν την πόλη ότι δεν έχει σημασία μόνο ποιος κάνει κάτι, αλλά τι κάνει. Η πρόοδος ή η συντήρηση κρίνονται στην πράξη, όχι στην θεωρία.

● Πότε θα δούμε μόνιμες σχολικές μονάδες για την συγκεκριμένα βαθμίδα εκπαίδευσης;

Είμαστε αυτήν την στιγμή σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας και με την ΚτΥπ (σ.σ. «Κτηριακές Υποδομές ΑΕ») που είναι αρμόδια για τις νέες σχολικές δομές και πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα μπορέσουμε να μιλήσουμε με ακριβή χρονοδιαγράμματα.

● Σχετικά με το Πάρκο Δρακοπούλου, στο οποίο αναφερθήκατε νωρίτερα, θα μπορούσε να σας ασκηθεί μια κριτική ότι πρώτα επιλέξατε να ρίξετε «λάδι στη φωτιά», καταθέτοντας μηνύσεις κατά αγνώστων, και αργότερα σπεύσατε σε μια πρωτοβουλία διαβούλευσης. Μήπως είναι και αυτός ένα λάθος σας; Οτι πρώτα επιλέξατε την σύγκρουση και μετά την ενημέρωση του κόσμου;

Ξέρετε ότι στο Πάρκο Δρακόπουλου κάνουμε μια πράσινη ανάπλαση. Το λέω αυτό γιατί κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορα. Και για το Πάρκο Δρακόπουλου, όπως έχουν ακουστεί για την Ακαδημία Πλάτωνος, όπως και για το Λόφο του Στρέφη ότι δήθεν θα τσιμεντοποιήσουμε τους χώρους, ότι δήθεν θα τους δώσουμε σε ιδιώτες για εκμετάλλευση, ότι θα χτίσουμε Mall, καζίνο, δεν ξέρω τι άλλο. Εχουμε αποδείξει πώς λειτουργούμε σε αυτές τις περιπτώσεις, σε όλη την Αθήνα. Από πάρκα που έχουμε κάνει στον Νέο Κόσμο, μέχρι το Παγκράτι, τα Σεπόλια ή τα Πατήσια είναι ξεκάθαρο. Σε όλες τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις, οι άνθρωποι του Δήμου Αθηναίων δέχθηκαν επιθέσεις, ύβρεις, προπηλακισμούς, βιαιοπραγίες. Ακόμη και τώρα δέχονται. Πριν από μερικές εβδομάδες πήγε συνεργείο του Δήμου Αθηναίων στην Ακαδημία Πλάτωνος για να συντηρήσει το αρδευτικό σύστημα ώστε να μην καεί το πράσινο μέσα στο καλοκαίρι. Και δέχθηκε επίθεση. Είχαν προηγηθεί επιθέσεις κατά αντιδημάρχων στο Πάρκο Δρακόπουλου. Αρα λοιπόν, θα πρέπει να ρωτήσετε κατά πόσον και γιατί κάποιοι ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Θα το πω πολύ ανοιχτά και μιλώντας σε εσάς, στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: υπάρχουν κάποιοι, λίγοι είναι η πραγματικότητα, πολύ λίγοι, αλλά υπάρχουν, οι οποίοι έχουν χτίσει διαδρομές και καριέρες πάνω στην αποτυχία της πόλης. Το “καύσιμό” τους είναι η απογοήτευση και η απελπισία των ανθρώπων. Δεν θέλουνε να βλέπει η πόλη να προχωράει. Δεν θέλουν να βλέπουν προβλήματα να λύνονται, γιατί αισθάνονται ότι χάνουν το “raison d'être” τους, τον λόγο ύπαρξής τους. Αυτή όμως η άποψη δεν μπορεί να επικρατήσει, είτε στα αριστερά, είτε στο κέντρο, είτε στα δεξιά. Εχουμε όλοι υποχρέωση να ανεβάσουμε το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου. Και χαίρομαι που τα πρώτα δείγματα που έχουμε δώσει όλοι σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία, δείχνουν ότι υπάρχει αυτή η διάθεση, από όλους τους συνυποψηφίους, εννοείται του δημοκρατικού τόξου.

● Θα εξετάσετε ή έχετε απορρίψει ήδη το ενδεχόμενο απαλλοτρίωσης της έκτασης στο Πάρκο Δρακόπουλου, όπως ζητάει η γειτονιά;

Πρώτα απ’ όλα η γειτονιά ζητάει να προχωρήσει το έργο. Να συμφωνήσουμε στο τι ζητάει η γειτονιά. Και η γειτονιά έχει απόλυτο δίκιο. Η γειτονιά ζητά αυτό που έγινε πιο κάτω, στο πάρκο Φιξ, ζητά αξιοπρέπεια. Και τη δικαιούται. Εχουμε βρει μια λύση με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Είναι μια λύση η οποία μας καλύπτει. Θυμίζω ότι το σύνολο της έκτασης, ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας, είναι χαρακτηρισμένος χώρος πρασίνου. Αρα, σε κάθε περίπτωση, τα δικαιώματα της γειτονιάς είναι απολύτως διασφαλισμένα.