Στην περίπτωση των Måneskin, οι κακεντρεχείς θα έλεγαν πως το «ακούσαμε» σε μία συναυλία τους δεν χρειάζεται, αναφερόμενοι περισσότερο στην – ομολογουμένως – καλή εξωτερική εμφάνιση του frontman του συγκροτήματος. Μπούρδες. Παρότι στο κοινό υπήρχαν αμέτρητα κορίτσια που είχαν «αγγαρέψει» τους μπαμπάδες τους να τα συνοδεύσουν στη συναυλία, εγώ καθόλου δεν θα στεκόμουν στην εξωτερική εμφάνιση του Damiano David. Ή θα στεκόμουν ελάχιστα, ενδεχομένως, για να αναφέρω ότι ο τύπος είναι σταρ και πράγματι πολύ όμορφος.
Η ουσιαστική ομορφιά του, όμως, είναι άλλη, βρίσκεται αλλού: στην τραγουδοποιία του και στις ερμηνείες του που βγάζουν έναν, καλώς εννοούμενο, «κωλοπαιδαρισμό». Οι Måneskin είναι μια ατόφια ροκ μπάντα, με τραγούδια κλασικής ροκ φόρμας (εισαγωγή – κουπλέ – ρεφρέν – κουπλέ – ρεφρέν – γέφυρα/σόλο κιθάρας – ρεφρέν), εμπνευσμένα και καλοπαιγμένα. Η δίγλωσση υπόστασή της δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα. Και στα ιταλικά να τραγουδούσαν μόνο, φρονώ, καμία διαφορά δεν θα υπήρχε.
Χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ, ο Damiano ήταν ξεκάθαρα εκτός φόρμας. Έκανε «αργό ξεκίνημα» και «πήρε φωτιά» από τη μέση του live και έπειτα. Είχε, όμως, στο πλευρό του μια μπάντα που «έπαιζε με κλειστά μάτια». Εντυπωσιακό δέσιμο, σοβαρό groove και φανταστικός ήχος. Δεν ξέρω αν η λαμπερή παρουσία του frontman έκλεψε την οπτική παράσταση από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ξέρω, όμως, ότι το εκρηκτικό live που παρακολουθήσαμε «πάτησε» κυρίως πάνω σε σπουδαίους μουσικούς και αλάνθαστα ξεσηκωτικά παιξίματα.
Κιθαρίστας από τους λίγους ο Thomas Raggi, «φόρτωνε» όπου έπρεπε και «μινιμάλιζε» εκεί που το απαιτούσε η συνθήκη (σ.σ. το πιο αστείο είναι ότι όλα του τα παιξίματα εντός πλαισίου τραγουδιών ήταν ανώτερα του μοναχικού μονότονου και ανέμπνευστου, σχεδόν διεκπεραιωτικού, σόλο που έκανε πριν το encore της μπάντας). Στην περίπτωσή του, δηλαδή, καλύτερα με τους άλλους δυο σωματοφύλακες, παρά μόνος. Το μπάσο της Victoria De Angelis ήταν «χειρουργικό», χωρίς δεξιοτεχνικούς εντυπωσιασμούς, αλλά απολύτως χρήσιμο και «τόσο όσο» χρειάζεται η μπάντα. Στα τύμπανα, ο Ethan Torchio ήταν «από άλλο πλανήτη» και κρίμα που τον ζούμαραν τόσο λίγο οι κάμερες στα video walls.
Τελικό πρόσημο, αδιαμφισβήτητα θετικό. Θα ξαναπάω αν έρθουν πάλι; ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Έχουμε, άλλωστε, «χρωστούμενα»: τα δυο πιο αγαπημένα μου (και αρκετών άλλων) τραγούδια τους, δεν τα άκουσα. Ο λόγος για το «Torna a Casa» και το «Coraline».
Εις το επανιδείν, αγαπητοί Måneskin.
Υ.Γ. Πριν από έξι μήνες, περίπου, έδωσα βάση στους Måneskin κατόπιν προτροπής της Φιόνας. Οφείλω να την ευχαριστήσω. Οι άνθρωποι που σου μαθαίνουν νέες μουσικές είναι πολύτιμοι.
Setlist
- Don’t wanna sleep
- Gossip
- Zitti e buoni
- Honey (are u coming?)
- Supermodel
- Gasoline
- The driver
- Beggin
- For your love
- Own my mind
- Baby said
- I wanna be your slave
- Mammamia
- Bla Bla Bla
- Off my face
- In nome del padre
- Kool kids
Encore
- The loneliest
- I wanna be your slave
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας