Η «Εστία», το κίνητρο και ο ΛΕΞ

Στην Ελλάδα ποτέ δεν βαριέσαι. Αυτά που σε κάνουν να μην πλήττεις είναι συνήθως δυσάρεστα, δυσοίωνα και καταστροφικά –όπως οι Βάρβαροι του Καβάφη- αλλά, καμιά φορά, έχουν και μια γλυκόπικρη ταραντινική γεύση που ακροβατεί ανάμεσα στο αστείο, το γραφικό και το γελοίο. Κάπως έτσι ερμηνεύεται και το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Εστία» σχετικά με τη συναυλία του ΛΕΞ στη Νέα Σμύρνη.

«Ταπεινωμένοι και πεινασμένοι αποδοκιμάζουν την δημοκρατία», γράφει με φαρδιά-πλατιά γράμματα ο βασικός τίτλος, ενώ στον υπότιτλο, ο συντάκτης αναρωτιέται: «Πώς ένας ράπερ με στίχους για τις αφραγκίες κατάφερε να συγκεντρώσει 20.000 νέους στη Νέα Σμύρνη όταν ένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να συγκεντρώσει με το ζόρι 2.000 οπαδούς του. Τι μας διαφεύγει;».

Πέρα από την προφανή μπουμεριά, πέρα από την καιροσκοπική διάθεση της εφημερίδας να ασχοληθεί με ένα καυτό θέμα της επικαιρότητας όσο μακρινό κι αν είναι από τα ενδιαφέροντά της (γι’ αυτό και ταραντινικά αστείο), θαρρώ πως πρέπει να εστιάσουμε στην τελευταία φράση: 

Αυτό το «Τι μας διαφεύγει;» κρύβει όλη την ουσία. Ως μια παμπάλαια εφημερίδα που ενσαρκώνει ευθαρσώς το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια (το κάνουν πολλά ακόμη ελληνικά media, αλλά στα μουλωχτά), η «Εστία» γνωρίζει ότι το υπερσυντηρητικό αναγνωστικό της κοινό έχει μείνει πίσω από τις τάσεις της εποχής. Ταυτόχρονα, αυτές οι τάσεις δείχνουν ικανές να ταρακουνήσουν το θεμελιωμένο τρίπτυχο Π.Θ.Ο. Μια κουλτουριάρικη παράσταση στο Ηρώδειο ή η καθιερωμένη πλέον ετήσια συναυλία των Scorpions δεν τρομάζουν την εφημερίδα. Εδώ, ολόκληρη Κεραμέως φωτογραφήθηκε με τον Alice Cooper, ο οποίος στα νιάτα είχε ένα live σόου που προκαλούσε... σύγκρυο, και το τρίπτυχο δεν κλονίστηκε.

Μια πρωτοφανής συναυλία, όμως, με περισσότερους από 20 χιλιάδες νέους, ανεξέλεγκτους και αντισυμβατικούς, μπορεί να κλονίσει την καθεστηκυία τάξη. Μια συναυλία που δεν διαφημίστηκε στα συνήθη Μέσα, που περιλαμβάνει καταγγελτικό πολιτικό λόγο στον υπερθετικό βαθμό και που συγκεντρώνει, την επόμενη μέρα, όλα τα φώτα της δημοσιότητας, είναι επικίνδυνη στο μυαλό του συντάκτη της «Εστίας». Είναι μια stealth απειλή που του διαφεύγει η προέλευσή της.

Για να ερμηνεύσει αυτήν την απειλή, η «Εστία» καταφεύγει σε ιδεαλιστικούς παραλογισμούς, σε λογικά άλματα και σε κωμικές συγκρίσεις. Για παράδειγμα, συγκρίνει το κοινό που πήγε στην κηδεία του Mad Clip με αυτό που πήγε στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης, βάζει στο ίδιο σακί τον ΛΕΞ με τον Mad Clip και τους υπόλοιπους trappers, κάτι που μουσικολογικά και αισθητικά είναι ασύμβατο, αλλά, εντάξει, μην περιμένουμε και πολλά από την εν λόγω εφημερίδα. Εκτός κι αν αυτό έγινε όχι λόγω άγνοιας, αλλά με σκοπό να εξισώσει τον πολιτικό στίχο με τις gangsta φαντασιώσεις ώστε να τον αποδυναμώσει. Κάτι που ενισχύεται και από τη λαχτάρα του ανώνυμου συντάκτη να προσάψει την drug culture των trappers στο κοινό του ΛΕΞ.

Εκεί που ο συντάκτης δίνει σίγουρα ρεσιτάλ alt-right ρητορικής, είναι το σημείο που αναφέρεται σε μια δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 25% των νέων ηλικίας 17-34 ετών πιστεύει ότι η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα. Και συνεχίζει γράφοντας ότι το 28% των νέων θεωρεί ότι η δικτατορία –την οποία γνώρισε μέσα από σίριαλ όπως «Τα Καλύτερά μας Χρόνια»(!)- έκανε και καλά πράγματα στον τόπο. Τα άλματα λογικής συνεχίζονται σε όλη την έκταση του άρθρου, καθώς γίνονται αναφορές στην ανεργία των νέων και στον δήθεν λανθασμένο τρόπο σκέψης τους, όλα αυτά ως απόπειρες απάντησης στο «Τι μας διαφεύγει;».

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο συντάκτης του εν λόγω άρθρου έκανε και την έρευνά του. Ο τίτλος που χρησιμοποιεί είναι εμπνευσμένος από το «Ταπεινοί και Πεινασμένοι», το εξαιρετικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο ΛΕΞ το 2014. Φυσικά, όποιος βρέθηκε στη συναυλία μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η συνέχεια του τίτλου της «Εστίας» είναι τελείως ανυπόστατη, καθώς κανείς δεν αποδοκίμασε το πολίτευμα της δημοκρατίας. Μπορεί να ακούστηκαν μερικά, συνηθισμένα πλέον, συνθήματα και κάποιες κραυγές αποδοκιμασίας, αλλά απαξίωση προς τη δημοκρατία καθαυτή δεν υπήρξε.

Και στο τέλος-τέλος, μια εφημερίδα που πουλάει λιγοστά φύλλα σε ένα κοινό που απολαμβάνει χουντικές κορώνες πασπαλισμένες με αραχνιασμένο πολυτονικό σύστημα και ολίγη από καραμανλισμό, γιατί να ασχολείται, στο πρωτοσέλιδό της (!), με τη συναυλία του ΛΕΞ; Είναι παράλογο, είναι τόσο κατανοητό όσο κατανοητό είναι και το ότι η Παναγία έμεινε έγκυος μυρίζοντας τον κρίνο.  

Και αναρωτιέμαι: Μήπως η αναμφισβήτητη μπουμεριά, απλώς, συγκαλύπτεται με μια επίφαση εκμοντερνισμού; Μπα. Μήπως είναι μια αντανακλαστική κίνηση που βοηθά την alt right να βρει και να επαναπροσδιορίσει έναν ακόμη δρόμο, τον πιο παραδοσιακό, για να τρυπώσει στον συλλογικό νου; Ίσως. Μήπως είναι μια απόπειρα δημιουργίας του ιστορικά επιβεβαιωμένου δίπολου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια VS τσογλάνια νεολαίοι», κάτι που, ειδικά σε προεκλογική περίοδο, έχει πολλή πέραση; Το πιθανότερο...