Δαβίδ VS Γολιάθ

Το φινάλε της σεζόν έφτασε και ο ποδοσφαιρικός πλανήτης περιμένει απόψε (22.00) να δει ποια θα είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στο Γιουρόπα είχαμε Αταλάντα, στο Κόνφερενς τον Ολυμπιακό, όμως σήμερα στο Λονδίνο στέφεται η «βασίλισσα» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και -διόλου συμπτωματικά- η «βασίλισσα» του παγκόσμιου αθλητισμού, η Ρεάλ Μαδρίτης, είναι πάλι εκεί, πιστή σε ένα ακόμα ραντεβού.

Διεκδικώντας, από τη θέση του φαβορί, το 15ο Τσάμπιονς Λιγκ/Πρωταθλητριών της ανεξάντλητης ιστορίας της. Απέναντι σε μία από τις πιο συμπαθείς ομάδες στην Ευρώπη, την Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Εναν σύλλογο με πολλούς και εξαιρετικά πιστούς οπαδούς, που κάποτε την έσωσαν από τη χρεοκοπία. Μακριά και κόντρα από το κατεστημένο, που παλεύει με τις δικές του δυνάμεις και συχνά-πυκνά κάνει υπερβάσεις.

Ουσιαστικά, δύο διαφορετικοί κόσμοι αναμετρώνται απόψε στο Γουέμπλεϊ και παρότι η Ρεάλ φέτος έχει παρουσιάσει ένα αδύναμο ρόστερ σε σχέση με άλλα χρόνια, δεν παύει να είναι η πιο βαριά φανέλα, το κορυφαίο brand name, ο σύλλογος που γεννάει νικητές. Αλλες 14 φορές έχουν σηκώσει οι Μαδριλένοι την περίφημη κούπα με τα αυτιά και ποτέ μα ποτέ ως τώρα, σε αυτές τις νικηφόρες πορείες, δεν έμειναν αήττητοι. Αυτό έχει συμβεί φέτος. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι «μερένγκες» πάνε σε τελικό δίχως να έχουν κάποια ήττα στον δρόμο. Τα χρειάστηκαν με τη Λιψία, έφεραν δύο «Χ» με την κάτοχο Μάντσεστερ Σίτι, πέρασαν δύο μεγάλες μάχες με την Μπάγερν. Δυσκολεύτηκαν, μόχθησαν, αλλά δεν έχασαν.

Είχαν παράλληλα να διαχειριστούν και την κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος, που τελικά την κατέκτησαν εύκολα.

Από τη φετινή Ντόρτμουντ δεν υπήρχαν απαιτήσεις. Ούτε από το ρόστερ, ούτε από τον άγουρο ακόμα προπονητή, Εντιν Τέρζιτς. Τρανό παράδειγμα, η πέμπτη θέση που κατέλαβε η ομάδα στη φετινή Μπουντεσλίγκα. Ομως, η Ευρώπη είναι άλλη ιστορία. Και η Ντόρτμουντ έχει δείξει και στο παρελθόν πώς μπορεί να αντεπεξέλθει. Οπως το 1997 που κατέκτησε τον τίτλο κόντρα στη Γιουβέντους ή το 2013, που έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό, χάνοντας 2-1 από την Μπάγερν. Ξανά στο Γουέμπλεϊ, όπως και τώρα.

Φέτος, λοιπόν, όχι απλά επιβίωσε, αλλά πέρασε και πρώτη από όμιλο με Παρί Σεν Ζερμέν, Μίλαν και Νιουκάστλ. Στα νοκ άουτ άφησε έξω διαδοχικά την Αϊντχόφεν και τη σκληροτράχηλη-έμπειρη Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ στα ημιτελικά έδωσε κι αυτή ένα (ακόμα) μάθημα στους νεόπλουτους της Παρί.

Τώρα, πάει για την απόλυτη υπέρβαση απέναντι στην ομάδα που έχει να χάσει σε τελικό από το 1981 και διαθέτει την πιο αξιοζήλευτη τροπαιοθήκη στον κόσμο.

Οσον αφορά τα αγωνιστικά, για τη Ρεάλ τα κουκιά είναι μετρημένα. Με τον Τσουαμενί νοκ άουτ, ξέρουμε ποιοι θα παίξουν και ποιοι θα μπουν αλλαγή στο παιχνίδι. Σε ένα ματς που θα είναι το τελευταίο του Τόνι Κρόος σε επίπεδο συλλόγων, αφού μετά το EURO σταματάει την καριέρα του. Οι Γερμανοί έχουν περισσότερες επιλογές, ειδικά στην επίθεση όπου τουλάχιστον πέντε παίκτες ερίζουν για τις τρεις θέσεις.

Σε επίπεδο κόσμου, ίσως οι «κιτρινόμαυροι» να είναι περισσότεροι, διότι έχουν και μεγαλύτερη δίψα. Σίγουρα η Ρεάλ θα έχει 25.000 στο πλευρό της, όσα και τα εισιτήρια που πήρε, όμως αυτοί της Ντόρτμουντ κάνουν τα πάντα για να βρουν έξτρα εισιτήρια, αν αναλογιστούμε ότι για τα «επίσημα» 25.000 υπήρξαν πάνω από 400.000 αιτήσεις.

ΓΟΥΕΜΠΛΕΪ ️⚽️ Ο τελικός στον Ναό

Στον ναό του ποδοσφαίρου, στο περίφημο «Γουέμπλεϊ», θα διεξαχθεί ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Το γήπεδο που μπορεί να φιλοξενήσει 90.000 θεατές, δεν έχασε την αίγλη του, παρά τη ριζική ανακαίνιση που έγινε την πενταετία 2002-07, όταν και έμεινε κλειστό.

Στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει άλλους επτά τελικούς Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, από το 1963 μέχρι και το 2013, ενώ ακόμα έχουν γίνει εκεί τελικοί Μουντιάλ, EURO και φυσικά όλα τα μεγάλα παιχνίδια που αφορούν την Αγγλία, δηλαδή Κύπελλα, Λιγκ Καπ, μπαράζ κ.λπ.

Πρόκειται για την έδρα της Εθνικής Αγγλίας και για το πιο αξιοσέβαστο γήπεδο στον κόσμο. Το παράδοξο στην ιστορία είναι πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει αγωνιστεί ποτέ εκεί σε κάποιον τελικό. Μόνο μία φορά το 2017, όταν το χρησιμοποιούσε η Τότεναμ, χάνοντας μάλιστα με 3-1. Ακόμη πιο παράδοξο είναι το παιχνίδι στο οποίο έγινε ρεκόρ προσέλευσης, με 89.874 θεατές. Ηταν τελικός Κυπέλλου ανάμεσα σε Πόρτσμουθ και Κάρντιφ!

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ⚽️ Ο άπειρος Σλοβένος

Από τότε που έγινε πρόεδρος της UEFA ο Σλοβένος Αλεκσάνταρ Τσέφεριν, ολοένα και πιο συχνά βλέπουμε διαιτητές από την πατρίδα του να βρίσκονται στην ελίτ των αγώνων. Φέτος, ρέφερι του τελικού θα είναι ο Σλάβκο Βίντσιτς. Από τη Σλοβενία φυσικά, σε ηλικία 45 ετών.

Θεωρείται αρκετά καλό όνομα, όμως ουδέποτε έχει διευθύνει κάποιον τελικό. Εδώ και μια τετραετία τοποθετείται σε μπόλικα ευρωπαϊκά ματς, αλλά έφτανε συνήθως ώς τα προημιτελικά. Φέτος, για παράδειγμα, ήταν στη νίκη 4-2 της Ντόρτμουντ απέναντι στην Ατλέτικο, ενώ ποτέ δεν βρέθηκε σε παιχνίδι της Ρεάλ όλα αυτά τα χρόνια. Τον έχουμε δει και στα μέρη μας τέσσερις φορές. Σε ματς πρωταθλήματος έφερε μόνο ισοπαλίες, (ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός 2-2 το 2019 όπου τα έκανε... θάλασσα), ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 2-2 το 2021 και την ίδια χρονιά Ολυμπιακός-ΠΑΟ 0-0), ενώ ήταν και στον πρώτο προημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος, ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός 2-0, στις αρχές του 2023.

ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ

ΜΑΤΣ ΧΟΥΜΕΛΣ ⚽️ Το πιο γρήγορο μυαλό

Το 2013, η ομάδα της Ντόρτμουντ που παρατάχθηκε απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο «Ουέμπλεϊ» διέθετε μια θαυματουργή τετράδα: στην κορυφή της επίθεσης ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, πίσω του ο πλέι μέικερ Μάρκο Ρόις, πίσω του ο «εγκέφαλος» Ιλκάι Γκιντογκάν και στην άμυνα ο Ματς Χούμελς.

Εκείνο το βράδυ έχασαν από τους Βαυαρούς, αλλά ο Λεβαντόφσκι και ο Γκιντογκάν θα σήκωναν στο μέλλον την πολυπόθητη κούπα: το 2020 ο Πολωνός με την Μπάγερν και το 2023 ο Γερμανός με τη Μάντσεστερ Σίτι. Οι άλλοι δύο της τετράδας έχουν απόψε την ευκαιρία τους. Για τον Μάρκο Ρόις είναι το τελευταίο του παιχνίδι με την Ντόρτμουντ καθώς έχει ανακοινώσει την επικείμενη αποχώρησή του.

Ο Ματς Χούμελς όμως είναι... άλλη ιστορία. Στα 35 χρόνια του είναι πλέον ο ουσιαστικός ηγέτης της ομάδας. Κάτι που φρόντισε να πιστοποιήσει στον δεύτερο ημιτελικό με την Παρί Σεν Ζερμέν, όταν πέτυχε το γκολ της νίκης και παράλληλα «έσβησε» τον Κιλιάν Μπαπέ από το γήπεδο. Η Μπάγερν δεν τον ήθελε πλέον το 2019, η Εθνική Γερμανίας δεν τον θέλει εδώ και καιρό. Και όμως, κάνει τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του τους τελευταίους μήνες.

Πέρσι ο Τέρζιτς έπαιζε με τρία στόπερ, εν μέρει για να προστατεύει τον έμπειρο στόπερ του. Φέτος όμως, ως δίδυμο με τον Σλότερμπεκ, ο Χούμελς έχει σπάσει τα κοντέρ. Ο προπονητής του έχει εξήγηση: «Οταν αμύνεσαι με 11 παίκτες, δεν έχει σημασία αν διαθέτεις δύο ή τρεις στόπερ, γιατί όλοι δουλεύουν για την ανάκτηση της κατοχής, την εξοικονόμηση χρόνου για τους υπόλοιπους και την αποσυμπίεση της άμυνας. Ο Ματς ποτέ δεν ήταν ο πιο γρήγορος παίκτης στα πόδια, όμως πάντα ήταν από τους πιο γρήγορους στο μυαλό. «Βλέπει» τα πράγματα πριν συμβούν και έτσι αντιδρά πιο γρήγορα από τον καθένα. Είναι το μεγάλο όπλο του», εξηγεί ο τεχνικός της Ντόρτμουντ.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στα ματς με την Παρί Σεν Ζερμέν, όπου μάντευε την κατεύθυνση του Μπαπέ και ουκ ολίγες φορές τού πήρε την μπουκιά από το στόμα: «Είναι αποτέλεσμα πείρας και προετοιμασίας», συνεχίζει ο Τέρζιτς. «Ο Ματς αναλύει τα πάντα και μελετάει διεξοδικά κάθε άμεσο αντίπαλό του. Η ποιότητα του Μπαπέ ή -ενόψει τελικού- του Βινίσιους δεν αντιμετωπίζεται με μερικά λόγια στην προπόνηση. Ο Ματς γνωρίζει ότι μονομαχίες χάνονται στον αγωνιστικό χώρο. Ομως το βασικό είναι να έχει εξασφαλίσει ότι θα έχει στην πλάτη του κάποιον να τον καλύπτει. Με τη βεβαιότητα αυτή, θα κυνηγήσει κάθε μονομαχία με τον Βινίσιους. Αν ως κεντρικός αμυντικός δεν νιώθεις μόνος σου, τότε η αυτοπεποίθησή σου ανεβαίνει στα ύψη και λαμβάνεις τις σωστές αποφάσεις στον αγωνιστικό χώρο».

Για να μανατζάρει αυτή την Ντόρτμουντ, ο Τέρζιτς δεν είναι μόνο προπονητής, αλλά και ψυχολόγος, μεγάλος αδελφός, φίλος, δάσκαλος ή και δικαστής. Ετσι παίρνει ό,τι καλύτερο έχει να του δώσει ο Χούμελς στα 35 του, ο Τζέιντον Σάντσο και ο Ιαν Μάατσεν (που δεν ήθελαν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι και τους παραχώρησαν δανεικούς), ο Μαρτσέλ Ζάμπιτσερ που δεν «ρίζωσε» στην Μπάγερν Μονάχου, ο Νίκλας Φίλκρουγκ που δεν γεμίζει το μάτι ούτε καν των συμπατριωτών του ως βασικός σέντερ φορ της Εθνικής Γερμανίας...

Ισως αυτό εξηγεί πώς αυτή η παρέα ποδοσφαιριστών, που έχουν ζήσει τόσες απορρίψεις στην καριέρα τους, βρίσκεται απόψε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

ENTIN ΤΕΡΖΙΤΣ ⚽️ Ο προπονητής-οπαδός

Η Ντόρτμουντ επιστρέφει σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ 11 χρόνια μετά. Κόντρα σε κάθε προγνωστικό, το πετυχαίνει έχοντας χάσει δύο από τα μεγαλύτερα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου: τον Ερλινγκ Χόλαντ, που το καλοκαίρι του 2022 πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι και τον Τζουντ Μπέλιγχαμ, τον οποίο θα βρει μπροστά της απόψε με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.

«Θα ήταν υπέροχο να έχουμε ακόμα μαζί μας τον Χόλαντ και τον Μπέλιγχαμ, όμως αυτή είναι η πραγματικότητά μας: να προσαρμοζόμαστε και να βρίσκουμε παίκτες ή τρόπους για να καλύπτουμε τα κενά που κάθε καλοκαίρι εμφανίζονται», δηλώνει ο Εντιν Τέρζιτς, ο 41χρονος Γερμανοκροάτης που πέρασε τα νεανικά χρόνια του στον «κίτρινο τοίχο» της Ντόρτμουντ, ανάμεσα στους φανατικούς οπαδούς της. Το 2010 προσελήφθη στο επιτελείο του Γιούργκεν Κλοπ στην Ντόρτμουντ ως σκάουτ. Το 2018, ύστερα από περάσματα στα προπονητικά τιμ της Μπεσίκτας και της Γουέστ Χαμ, επέστρεψε στους «κιτρινόμαυρους».

Βρίσκεται στο τιμόνι των Βεστφαλών από το καλοκαίρι του 2022 - υπήρξε και υπηρεσιακός στο δεύτερο μισό του 2020-21, όταν και κέρδισε το Κύπελλο Γερμανίας. «Για να φτάσει κανείς σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ είτε ξοδεύει πολλά χρήματα ή παίρνει σωστές αποφάσεις στη μεταγραφική αγορά ή επενδύει σε χρόνο. Εμείς ακολουθήσαμε τον δεύτερο και τρίτο δρόμο. Βρήκαμε την ενέργεια μέσα στην ομάδα και καλύψαμε τα κενά μας με τους κατάλληλους παίκτες. Αλλες ομάδες τούς απέρριψαν, όμως σε εμάς ταίριαξαν απόλυτα», δηλώνει.

Οι Βεστφαλοί άφησαν πίσω τους την Ατλέτικο Μαδρίτης και την Παρί Σεν Ζερμέν και καταφτάνουν στον τελικό ως το απόλυτο αουτσάιντερ και χωρίς να έχουν τίποτε να χάσουν. Πολλοί τούς έχουν ξεγραμμένους λόγω της ποιότητας και της αύρας της Ρεάλ. Οι Γερμανοί όμως έχουν το ατού της έλλειψης πίεσης. Αποδείχθηκε «κλειδί» απέναντι στον Κιλιάν Μπαπέ. Γιατί όχι και απέναντι στον Βινίσιους;

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

ΤΖΟΥΝΤ ΜΠΕΛΙΓΧΑΜ ⚽️ Το νεαρό αφεντικό

Πέρυσι τέτοιο καιρό αποχαιρετούσε τους συμπαίκτες του στην Ντόρτμουντ. Ο Τζουντ Μπέλιγχαμ ένιωθε σίγουρος για τον εαυτό του και τις προκλήσεις και απαιτήσεις που συνεπάγεται αυτή η φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Εφτασε στην ισπανική πρωτεύουσα έναντι 103 εκατ. ευρώ και συνειδητοποίησε τη νέα του πραγματικότητα όταν ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ τον συνόδευσε στη σάλα των τροπαίων του συλλόγου, όπου σε περίοπτη θέση βρίσκονται αραδιασμένες οι 14 κούπες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ: «Μου ήρθε να πάρω μία στα χέρια μου», είπε ονειρευόμενος... ξύπνιος.

Απόψε του δίνεται η πρώτη ευκαιρία να κατακτήσει αυτό το –τόσο συνυφασμένο με την ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης– τρόπαιο. Σε ένα γήπεδο που ο Αγγλος μέσος γνωρίζει καλά: το «σπίτι» της εθνικής του ομάδας, το «Ουέμπλεϊ». Το κυριότερο όμως; Θα αγωνιστεί απέναντι στην Ντόρτμουντ, την ομάδα που αποχαιρέτησε το καλοκαίρι αναζητώντας περισσότερα. Ποιος να το ’λεγε...

Μεγαλωμένος από τα 7 χρόνια του στις ακαδημίες της Μπέρμιγχαμ και με έναν σωρό βραβεία ως πρόωρο ταλέντο στις τάξεις της, απέρριψε το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα 17 χρόνια του και προτίμησε να υπογράψει στην Ντόρτμουντ. Τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του εκτίμησαν το ότι ο σύλλογος της Βεστφαλίας δίνει συστηματικά ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες και δεν τους αφήνει να λιώνουν στον πάγκο. Ετσι, το καλοκαίρι του 2020, εν μέσω περιορισμών και αγώνων κεκλεισμένων των θυρών λόγω της πανδημίας, εγκαταστάθηκε στο Ντόρτμουντ.

Στους «κιτρινόμαυρους», το ακατέργαστο αυτό διαμάντι μεταμορφώθηκε σε πετράδι του στέμματος. Με τον Ερλινγκ Χόλαντ είχαν εξαιρετική συνεργασία, ενώ από το καλοκαίρι του 2022 –όταν ο Νορβηγός σέντερ φορ έφυγε για τη Μάντσεστερ Σίτι– ο Mπέλιγχαμ ανέλαβε περισσότερες ευθύνες. Μολονότι ήταν ακόμα τινέιτζερ, αποτελούσε έναν εκ των τριών αρχηγών της ομάδας.

Η Ντόρτμουντ έφτασε απελπιστικά κοντά στην κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα την άνοιξη του 2023, όμως στα δύο τελευταία παιχνίδια στερήθηκε τον Μπέλιγχαμ λόγω τραυματισμού και έχασε στο νήμα τον τίτλο από την Μπάγερν Μονάχου. Η βράβευσή του ως ποδοσφαιριστή της χρονιάς στη Γερμανία απλά επιβεβαίωσε ότι ο κύκλος του στην Μπουντεσλίγκα είχε κλείσει πλέον – ύστερα από 123 παιχνίδια, με απολογισμό 24 γκολ και 25 ασίστ και έναν τίτλο, το γερμανικό Κύπελλο του 2020-21.

Η σχέση του Τζουντ Μπέλιγχαμ με τους φιλάθλους της Ρεάλ Μαδρίτης μόνο ως «έρωτας με την πρώτη ματιά» μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο Αγγλος, που αποκτήθηκε ως κλασικός box-to-box μέσος, έδωσε διαπιστευτήρια δεινού επιθετικού πετυχαίνοντας 13 γκολ στα πρώτα 13 παιχνίδια του! Οταν όλα έδειχναν ζοφερά, καθώς η Ρεάλ είχε χάσει με τραυματισμούς τους Κουρτουά, Μιλιτάο και Βινίσιους (για έναν μήνα), ενώ παράλληλα δεν είχε ξεπεράσει την ξαφνική φυγή του αρχηγού της (Μπενζεμά), ο Τζουντ Μπέλιγχαμ την έβαλε απευθείας στην κορυφή και την κράτησε εκεί με ηγετικό στιλ.

Κάποια στιγμή σταμάτησε να σκοράρει με την ίδια συχνότητα, καθώς είχε πια αναλάβει την αποστολή αυτή ο Βινίσιους. «Τώρα ο Τζουντ κάνει τη δουλειά του, που είναι εσωτερικός ή επιθετικός μέσος – δεν είναι σέντερ φορ. Εχει πέσει ο ρυθμός των γκολ, όχι όμως το επίπεδο της απόδοσής του», απευθύνθηκε ο Κάρλο Αντσελότι σε όλους όσοι είχαν... καλομάθει στη θέα του 20χρονου Αγγλου ως σκόρερ και στα αυθόρμητα «Hey Jude» της εξέδρας. Μια εξέδρα που περιμένει απόψε να χειροκροτήσει τον πολυτάλαντο Μπέλιγχαμ, όποια αποστολή και αν έχει στον αγωνιστικό χώρο. Ο Τόνι Κρόος πάντως τον έχει ήδη χρίσει διάδοχό του.

ΚΑΡΛΟ ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ ⚽️ Avanti, maestro

Αυτή τη Ρεάλ Μαδρίτης δεν την κατανοεί κανείς εύκολα. Πριν από τις νοκ άουτ αναμετρήσεις της στο Τσάμπιονς Λιγκ, όλοι κάνουμε προβλέψεις για το τι θα δούμε. Ολοκληρώνονται όμως οι αγώνες και όλες οι αρχικές σκέψεις έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.

Πριν από τα φετινά νοκ άουτ δεν υπήρχε σενάριο που να λέει ότι ο Λούνιν με τις αποκρούσεις του θα βγάλει νοκ άουτ κοτζάμ Μάντσεστερ Σίτι, ότι ο Χοσέλου θα έρθει από τον πάγκο για να κάνει το 2-1 στις καθυστερήσεις του ημιτελικού με την Μπάγερν. Και ότι μάλιστα το δεύτερο γκολ του θα προκύψει από συνδυασμό των δύο... στόπερ, Νάτσο και Ρούντιγκερ!

Αλλοι μιλούν για τύχη, άλλοι για την αύρα της εξέδρας στο «Μπερναμπέου», άλλοι για τη μαγική έλξη μεταξύ του συλλόγου και της συγκεκριμένης διοργάνωσης.

Ομως δεν χρειάζονται μεταφυσικές εξηγήσεις. Υστερα από –άλλη μία– περιπετειώδη πορεία, η Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεται στον 18ο τελικό της στο Τσάμπιονς Λιγκ χάρη σε μία μόνο συνταγή: τη σταδιακή και επιτυχημένη ανανέωση στο έμψυχο δυναμικό της, έργο του Κάρλο Αντσελότι και της διοίκησης. Δεν έκανε τη διαφορά μόνο η... εννιαψήφια απόκτηση του Τζουντ Μπέλιγχαμ. Επαιξαν σημαντικό ρόλο και οι «καρατερίστες», που κάλυψαν τις τόσες τρύπες: Νάτσο, Χοσέλου, Μπραχίμ Ντίαθ και Φραν Γαρθία. Με έντονο μαδριλένικο παρελθόν και –οι τρεις τελευταίοι με– μηδενική ανάγκη προσαρμογής.

Ο Κάρλο Αντσελότι δεν τα έχασε μπροστά στο μπαράζ σοβαρών τραυματισμών στην αρχή της σεζόν και έπαιξε αυτή την παρτίδα σκάκι, εναλλάσσοντας σχήματα και πρόσωπα και χρησιμοποιώντας ολόκληρο τον πάγκο του. Αυτή η ευλυγισία έδωσε στη Ρεάλ Μαδρίτης το πρωτάθλημα της Πριμέρα Ντιβισιόν και τη φέρνει απόψε στην πρόκληση της 15ης ευρωπαϊκής κούπας.